ESPERANZA

O Día das Letras tiven a ocorrencia de enviar uns cantos sms de felicitación a algúns amigos. Non a todos (Movistar non merece tanta xenerosidade), senón a aqueles aos que considerei, dun xeito máis intuitivo que racional, que un breve saúdo os podía animar a ter unha opinión (e, por conseguinte, unha acción) máis agarimosa sobre a lingua galega. Excluín, pois, aos convencidos, aos que falan galego decote e mesmo aos que teñen o idioma como causa. Non era preciso lembrarlles que é o que se festexa o 17 de maio. E escollín aos que manteñen co galego unha relación amigable pero distante, como se fose un antigo compañeiro de instituto ao que saudaremos cordialmente no caso de que algún día o atopemos pola rúa. Pois ben, tiven respostas ben fermosas, sorpresas que me fixeron ser, hoxe si, un chisco máis optimista. Sen dúbida, a que máis me gustou foi a da miña amiga Montse, viguesa residente en Barcelona, que escribiu "Gracias por recordarme que hoy es el día de nuestra lengua". É marabilloso que mesmo as persoas que sempre falan castelán sintan que o galego tamén é deles, "a nosa lingua", a de todos. Beizón, Montse, velaquí unha foto dun dos teus grupos preferidos.